Hasan Mezarcı’ya Ne Oldu?

Bu yazı benim için uzun zamandır yazılmayı bekleyen bir görev gibiydi neredeyse. Sebepleri çok ama sanırım en büyük sebebi bir mağduriyeti görmem. Bu yazıyı TBMM içine girmiş en aykırı adama adıyorum. Kimileri için bir kahramana, kimileri için bir meczup, deli ya da ‘fıkrasına gülünmeyen adam’ olan Hasan Mezarcı’ya. Bugün herkesin söyleyebildiği şeyleri 90’lı yıllarda söyleyebilme cesaretine sahip çok az sayıdaki kişiden biriydi.

Onunla tanışmam çocukluğumda oldu. 28 Şubat döneminde. Onu ilk kez televizyonda Reha Muhtar’ın programında görmüştüm. Kim olduğunu, ne yaptığını bilmiyordum. Altın sarısı uzun saçları ve asasıyla Reha Muhtar’ın tuzak soruları karşısında düştüğü aciz durumu komik bulup eğlenmiştim. Tıpkı diğer milyonlarca izleyici gibi. Aslında büyük bir trajediye güldük ve onun bir parçası olduk. Aradan yıllar geçti. Bazen gösterilenin bir kurmaca olabileceğini ve hiçbir şeyin göründüğü gibi olmadığını öğrendik. Mezarcı’da o aynanın arkasındaki kişilerden biriydi. Anadolu’da nadir yetişen aykırı insanlardan biri. Günümüzün Ali Kemal’i, Ali Şükrü Bey’i belki.

Peki ne yaptı? Söyledikleriyle sürekli sistemi tırmaladı. Arkasında bir gücü yoktu, silahı, mermisi yoktu. Sadece sözleri vardı. Siyasi partisi dahi onu dışladı. Verdiği soru önergeleri meclisi sallıyor, hakkında sürekli davalar açılıyordu. Sadece soru önergesi veriyordu. Ama bu bile onları rahatsız etti. Onu öldürmediler. Bunu yapmadılar. Ona daha kötüsünü yaptılar. Onu yaşarken öldürdüler. Üstelik milyonların gözünde itibarını bitirerek.

Bugün ise o sarı saçlı adama gülen milyonlar adına büyük bir pişmanlık yaşıyorum. Ve artık bu adamın hakkını savunuyorum. Ona gülmemi isteyenlere, onu komik bulmamı isteyenlere karşı öfkem ve nefretim her gün biraz daha artıyor. Yaptığım bir işe yaramaz elbette. Sadece bir yazı. Ve aynı zamanda bir özür. Benim adıma ve herkes adına…

Muhtemelen o artık kendini hiçbir zaman savunamayacak. Ama ben onu her yerde savunacağım. İnternet okyanusunda ufacık bir damla bile olsa bu yazı ile sadece bunu yazarak bile kendimi iyi hissedeceğim. Ve emin olun bu görüşleri için ya da ideolojisi için olmayacak. Zaten meselem bu değil. Bunu vicdanen yapacağım.

Her şey nasıl başladı bilmiyorum. Hasan Mezarcı hakkında kimsenin elinde olmadığı kadar video ve resmi internetten topladım. ‘Kavgamın Perde Arkası’ adlı sahaflarda bile bulunmayan kitabını okudum. Analizlerinin sıradan ‘İslamcı’ analizlerinden çok öte olmasını fark etmem fazla zaman almadı. Hem kemalist yönetime hem de dini yönetime karşıydı. Sadece halk ne istiyorsa onun olmasını istiyordu. Belki de o zamana dek meclise gelmiş tek gerçek demokrattı diyebilirim. Cuma günü tatil önergesi vermeyeceğini ‘Kuran’da kutsal gün yok, Müslüman çalışmalı’ diye reddedecek kadar dini dogmalara karşıydı. Kitabında günümüz yakın tarihine belki de en yakın analizi yaptı.

İşte o analizlerden bazıları:

‘’İttihat ve Terakki Fırkası’nın devamı olan Cumhuriyet Halk Fırkası’nın altı oklu devrimlerinden “cumhuriyetçilik” diktatörlüğe, “halkçılık” halkı soyan imtiyazlı bir rantiye sınıfı oluşumuna, “devrimcilik” darbeciliğe, “devletçilik” kamu bankaları kitler ve bitler aracılığı ile sömürü ve yolsuzluğa, Atatürk milliyetçiliği” ırkçılığa, “laiklik” dinsizliğe dönüşmüş ve devlet bu yanlış tek parti yapısı üzerine bina edilerek şekillendirilmiştir.

‘Atatürk ilke ve inkılâpları’ adı verilen, tek parti devrimleri üzerine bina edilmiş bu yanlış devlet-millet yapısı, darbe anayasaları silsilesiyle “değiştirilemez ve eleştirilemez” kılınarak, putlaştırılmış bir kurumsal yapıya dönüştürülmüş ve böylece problemleri çözmesi gereken devlet yapısı, problemlerin kaynağı haline gelerek, problem üreten dev bir yapıya dönüşmüştür.’

‘Bütün resmi ve özel kurumların, partilerin, meclislerin ve iktidarların CHP’nin altı oklu devrimleri doğrultusunda faaliyet yapacaklarını, bunlara aykırı hiç bir faaliyette bulunamayacaklarını, bu devrim ve ilkeleri değiştiremeyeceklerini, eleştiremeyeceklerini ve bunlara aykırı hiçbir değişiklikte bulunamayacaklarını hükme bağlayan darbe pek fazla bir önemi olmadığı son 50 yıllık acı tecrübelerle anlaşılmıştır. Bütün partilerle ve devlet kurumlarıyla birlikte devlet ve milletin, CHP devrimlerine bağlı kalmaya mahkum edildiği, böylece ceberut bir halk partisi devleti yapısı içinde, açıklık, değişim, demokratikleşme ve yeniden yapılanma da mümkün değildir. ‘’

‘’Bir ülkede devlet kutsallaşmışsa o devlete insanlar köle olur, kul olur. yine bir toplumda parti kutsallaşmışsa parti millete hizmet etmez, millet partiye hizmet eder. Toplumun menfaatine kullanılmadığı zaman camiler dahi mukaddes ve mübarek değildir.’’

İşte kitap bu ve bunu gibi analizlerle doluydu. Bugün ‘evet tam da yakın tarihimizin özeti bunlar’ dediğimiz olguları o gün bir milletvekili dile getirebiliyordu. ‘Halk devletin değil devlet halkın kölesi olmalıdır, halk devlete değil, devlet halka hizmet etmelidir, devlet değil insan kutsaldır’ diyecek kadar aykırı biriydi. Kemalizmin Anadolu’ya verdiği zararı biliyor, bunu sorguluyordu. Bununla da kalmıyor Güneydoğu’daki asker zulmünü her fırsatta anlattı ve Pkk’nın bu zulümler sayesinde devlet tarafından desteklendiğini bile söyledi. Bunu söylemek kabul edersiniz ki o zamanlar çok zordu. Tüm bunlar sonrası medya linci başlayacak, partisinden dışlanacak ve hapse girip, tecrit edilecekti. Kendi partisi bile ona sahip çıkmadı. İsa gibi o da Yahuda’nın ihanetini yaşayacaktı. Çünkü kendi partisi bile ‘sistemi değiştirmek’ değil ‘sistem’in bir parçası olmak istiyordu. Ama o korkusuzdu, susmadı ve bedel ödedi.

Medyanın Türkiye’deki gücü iyi bilinir. Az çok güncel olayları takip etmeniz bile buna yeterlidir. Çok bilinmeyen şey medya terörüdür. Bu vardır. Sistemi kurcalayan ve eşeleyen herkes için. Bu sizin Ahmet Kaya gibi yurt dışında kalp krizi geçirip ölmenize de neden olabilir, soğuk bir hücrede işkence görmenizede.

Rivayete göre Tayyip Erdoğan’ın Necmettin Erbakan’a önerisiyle Refah partisinden vekil olur ve meclise girer. Rivayet diyorum çünkü kesin bir bilgi bulamadım. Hakkındaki bazı haberlere bakalım. Türkiye’nin ilk siyasi cinayeti olan Ali Şükrü Bey cinayetini meclise getirir.

Uğur Mumcu ile çeşitli açık oturumlara katılır. Farklıdır ve bunu belli eder.

Said-i Nursi’nin mezarının bulunması ve itibarının geri verilmesi için TBMM komisyonunda başı çeken o olur.

Bugün herkesin muhalefeti sindirmek olarak adlandırdığı meşhur ‘İzmir Suikasti Davası’ sanıklarının itibarlarının iadesi için verilen önergenin başında yine onun ismi vardır.

Remi ideolojinin kurtuluş savaşında en büyük çalışmaları yapan ve bunun karşılığında hem asılıp hemde ‘vatan hainliği’ ile suçlanan bu insanları savunmak bile medyada ‘Cumhuriyet Düşmanlığı‘ olarak adlandırılır.

Medya olayı büyütür. Tepki hatları her gün gazetelerde verilir. Meclis telefon santralleri kilitlenir. Okur mektupları ‘sansürsüz‘ gazetelerde yayınlanır. Tabii ki ‘Hasan Mezarcı denen şahsiyetsiz…‘ ile başlayan okur mektuplarına öncelik tanınarak.

26 Şubat 1994 Cumartesi Hürriyet gazetesi kendisini manşetten aşağılıyor.

‘Biz Atatürkçüyüz’ başlığı altında ailesinin bile Mezarcı’yı dışladığı işlenirken bir yandan da ‘Babası kız kaçırmıştı’ başlığıyla ailesinin de biraz sorunlu olduğuna vurgu yapılıyor. Linç günler sürüyor.

O bu sırada Kürt sorununun çözümü için Kürt düşünce adamlarıyla iletişim kuruyor ve birlik beraberlik mesajları veriyordu. Bu ise medyada ‘korsanlık‘ olarak adlandırıldı.

Kürt sorununun çözümü için uğraşır. Güneydoğu’daki jitem terörünü toplantılarda dile getirir. Bu sırada medya linci devam eder…

Davalar ardı arkasına açılır. Partiden uzaklaştırılır, dışlanır, dokunulmazlığı kaldırılır. Hakkında açılan dava sayısı 150’ye yakındır.

Kendi ağzından Albaylar tarafından tehdit edilişi:

Nokta dergisinin o dönem ki manşeti:

Ardından yurt dışına gider. Çeşitli programlarda yorumlar yapar. Bu sırada devletin yapması gereken işi yaparak tarihi eserleri satın almaya çalışır.

Bu sırada Türk medyası tarafından olmayan örgütlerle ve Uğur Mumcu suikastı ile ilişkilendirilir. ‘İddia edildi’ haberciliği…

Türkiye’ye dönmeden hemen önce Yalçın Küçük ile beraber son bir açık oturumda yakın tarih analizi yapar.

10 ay sonra 10.10.1997 yılında hapisten çıktığında ise o artık çok farklı biri olur. Türkiye’deki sistemin 3-5 yıl içinde toplumsal patlama yapacağını söyler.

Sonrasında bir gece milyonların önünde Reha Muhtar’a linç ettirilir.

Bu sırada medya linci devam eder…

‘Dolunaya bakınca beni göreceksiniz’ demişti. Gani Müjde linci için güzel bir fırsat oldu.

Bu medya o kadar iğrenç ki. Neresinden tutarsanız tutun elinizde kalıyor. Ben Hasan Mezarcı’yı onların istediği gibi değil olduğu gibi, eski haliyle düşünmeye devam edeceğim.

2020 editi: Bu yazıyı 8 yıl önce yazmıştım. Türkiye tarihi açısından pek çok şey bu sürede değişti ve bir ekleme yapma ihtiyacı hissediyorum. Twitterdan takip ettiğim kadarıyla Hasan Mezarcı Türkiye’deki geçmişte yaşamış ve bugün yaşamakta olan pek çok din adamından, siyasiden, düşünce ve fikir insanından çok daha mantıklı konuşmakta ve daha vicdanlı cümleler kurmakta. Kendisine mesih diyen birine “hayır değilsin” diyecek durumda kimsenin olmadığını düşünüyorum. Veya bunu kanıtlamaya davet ediyorum. Bugünün Türkiye’sinde tüm siyasileri Mesihten feyz almalı. “İnancıma saygı” diyenler Mesih’e de saygı duymak zorundadır. Ahlaklı ve namuslu olmanın ön koşulu budur.

—————————————————————–

Hakkında yazılan bazı yazılar:

Ali Seyyar http://www.milatgazetesi.com/28-subat-surecinde-hasan-mezarcinin-ruh-sagligi-/29394/#.USEf5KXvhyI

http://dergi.altinoluk.com/index.php?sayfa=yillar&MakaleNo=d073s016m1

Serdar Kaya: http://www.eksisozluk.com/show.asp?id=20438026

Mehmet Ördekçi: http://www.eksisozluk.com/show.asp?id=27711181